Rekolekcje wprowadzajace w Rok Święty 2025

isnpiracja: https://www.iubilaeum2025.va/pl/giubileo-2025/segni-del-giubileo.html 

Siedem Filarów Roku Świętego

1.Pielgrzymka i 2. Drzwi Święte

Rok Święty podparty jest siedmioma filarami, które pozwalają człowiekowi bardziej zaangażować się w ten święty czas. Tu chcemy powiedzieć o dwóch pierwszych Filarach Roku Świętego: Pielgrzymce i Drzwiach Świętych. W pierwszym czytaniu usłyszeliśmy o najgłośniejszej w czasach Starego Testamentu w cudzysłowie Pielgrzymce, to znaczy powrotu Izraela do Ziemi Obiecanej. Ten POWRÓT wpisuje się w Roj Jubileuszowy, który był przezywany jako powrót. Podobnie i Żydzi wracają do Ziemi Obiecanej. Dokładniej jeszcze  przez Izraelem w pierwszą pielgrzymkę wyruszył Abraham, którego Bóg wezwał z Ur chaldejskiego, to znaczy z dzisiejszych ziemi Iraku, Iranu do Ziemi Świętej.

Co więcej trzeba powiedzieć, że pielgrzymka, samo słowo oznacza złożenie dwóch słów: per ager – przez pola, lub per eger – przez granicę, przekroczenie granicy. Oba więc słowa wskazują, na drogę pokonywaną przez pola i bezdroża oraz pokonywanie i przekraczanie różnych granic. Z pielgrzymką był związany  pewien trud, który podejmował człowiek, by wypełnić wolę Bożą. W pielgrzymce wiec Bóg prowadzi człowieka, by poprzez ten trud powrócił do niego, odnalazł drogę do Boga. Ten trud podjęli Józef i Maryja, gdy wraz z 12-letnim Jezusem również zdecydowali się wyruszyć w pielgrzymkę do Jerozolimy z Nazaretu. Była to droga ok. 150 km, czyli ok. 5 pielgrzymek do Sianowa lub też z 7 pielgrzymek do Swarzewa, licząc naszymi realiami, no i kilka etapów pielgrzymki do Częstochowy. Podróże św. Pawła, moglibyśmy nazwać pielgrzymkami misyjnymi. Pielgrzymka znajduje więc swoje miejsce w Piśmie świętym i jest jednym z elementów, który kształtuje Rok Święty. Oczywiście papież jak przed wiekami zaprasza nas do odwiedzenia Świętego Miasta Rzymu i nawiedzenia 4 bazylik rzymskich: Jana na Lateranie, św. Pawła za Murami, Matki Bożej Większej, św. Piotra na Watykanie i pewnie jeszcze innych miejsc. Nawiedzenie tych miejsc to możliwość zyskania odpustu zupełnego, czyli darowania win i kar. Jako że wielu wierzących nie może udać się do Rzymu biskup wyznacza kościoły stacyjne w diecezji, które pełnią podobną rolę, jak na Watykanie. Najbliższym takim miejscem będzie klasztor Franciszkanów w Wejherowie.

 Podstawowymi wymiarami Pielgrzymki są:

1.  Pielgrzymka jako wyraz naszej wiary. Nikt nie podejmuje trudu pielgrzymowania dlatego, że mu się chce przejść, czy dlatego, że jest to po prostu wycieczka. Owszem czasem coś jest nazywane pielgrzymką, ale bardziej przypomina wycieczkę. Nie znaczy to, że nie jest to pielgrzymka, o czym za chwilę. Pielgrzymka jest wyrazem wyznaniem wiary. Kto podejmuje pielgrzymkę wyznaje, że chce powrotu do Boga, chociaż tego może nie wyartykułować. Bywa tak, że człowiek gdzieś postanawia, że pójdzie na pielgrzymkę, ale za bardzo nie potrafi zdefiniować dlaczego? Dokonuję się to gdzieś we wnętrzu człowieka. Częstokroć ma się podobnie z innymi aktami kultu religijnego. Idziemy na nabożeństwo, czy Msze św. w sumie nie zastanawiając się dlaczego, ale coś nas tam pcha, jakaś wewnętrzna siła. Tak ta siła to WIARA!
2. Drugim wymiarem pielgrzymki jest jej cel. Zmierzamy najczęściej do jakiegoś Sanktuarium, miejsca, które, w którym Bóg w jakiś nadzwyczajny sposób działa. Czy to będzie Ziemia Święta, czy Rzym, czy Kraków Łagiewniki, czy Częstochowa, czy te bliższe Sanktuaria: Sianowo lub Swarzewo, czy Matemblewo, czy wzgórze św. Wojciecha w Gdańsku. To cel wielokrotnie decyduje, że decydujemy się wyruszyć w pielgrzymkę.
3. Kolejny element Pielgrzymowania to wybór Drogi i środków, którym i jesteśmy w stanie pielgrzymować. Nawet do Sianowa, nie wszyscy są zdolni pójść na pieszo, ale już autobus, albo auto tudzież rower, pozwala ten trud w jakiś sposób ponieść, chociaż pomniejszony, ale na nasze siły!
4. Ta droga będzie decydowała o trudzie pielgrzymowania, zmęczeniu, pogodzeniem się z warunkami socjalnymi, których często nie wybieramy, podobnie pogodzeniem się z zastaną pogodą, która czy gorąca czy deszczowa sprawia że wzrasta wartość pielgrzymowania.
5. Towarzysze pielgrzymowania to również ważny element każdej wędrówki. Towarzysz pielgrzymki może być wsparciem, może dodać sił, a może być również obciążeniem, utrudnieniem, dodatkowym ciężarem pielgrzymowania. W obu przypadkach dodaje to wartości pielgrzymki.
6. Wreszcie jeden z najważniejszych elementów pielgrzymowania, którym jest proces, który towarzyszy pielgrzymce, katechezy, nabożeństwa, liturgia, śpiew, odkrywanie działania Boga w człowieku, kontemplacja i czas na modlitwę. To wszystko sprawia, że pielgrzymka jest przeżyciem wiary i tak naprawdę to nie my zmieniamy miejsce, czy miejsca, ale to pielgrzymowanie zmienia nas.

Innym wymiarem pielgrzymki jest ta, którą podejmujemy jakby nie zdając sobie z tego sprawy. Chociażby dzisiaj idąc do Kościoła, podjęliśmy się pielgrzymowania, pewnie na krótkim dystansie, ale towarzyszyło nam przygotowanie do tego wyjścia, pogodzenie się z warunkami pogodowymi, zaplanowanie czasu na tę pielgrzymkę, a przede wszystkim cel spotkanie z Bogiem. Podobnie podejmujemy się takiej mikro pielgrzymki, gdy idziemy do  naszej Figury W Śmiechowie. Jest to widoczny wyraz naszej wiary.

Można powiedzieć, że skróconą pielgrzymką jest procesja, czy to procesja Bożego Ciała, najbardziej nam znana, czy procesja na cmentarzach, czy wokół kościoła. Procesja jest właśnie pielgrzymką na znacznie krótszej trasie i ma znaczenie pokutne. Pod tym względem wielu ludzi podejmuje procesję nawet tego nie zauważając. Procesja podchodzenia do Komunii św., procesje z darami, procesja podejścia przed przyjęciem Sakramentów świętych Chrztu św., Bierzmowania, czy Sakramentu Małżeństwa, chociaż dzisiaj bardziej widzimy Pannę młodą przyprowadzaną przez ojca. Pewnie, że to jest znikomy wymiar trudu pielgrzymiego, ale jest znakiem, który wpisuje się również w Rok Święty.

Drugim filarem Roku Świętego są Drzwi Święte. Do nich wprost nawiązuje Ewangelia, która mówi o Jezusie, który jest Bramą owiec.

Ale drzwi brama  w Piśmie świętym to przede wszystkim wrota raju, jak czytamy w Piśmie świętym Pan Bóg postawił Cherubów w bramie Raju, by człowiek nie mógł wejść nie proszony. W Ewangelii Jezus powie do Piotra Tobie dam klucze Królestwa Niebieskiego. To wówczas Kościół w osobie Piotra i papieży otrzymał klucze do bram raju. Drzwi również nabierają pewnego sensu w czasie Wyjścia izraelitów z Ziemi egipskiej z domu niewoli. Jak pamiętamy Mojżesz kazał pomazać odrzwia, czyli futryny drzwi, by krew baranka broniła przed śmiercią. To tu właśnie zaczyna się ta wyjątkowa rola drzwi, które prowadzą do Ziemi obiecanej, a pomazane krwią baranka bronią człowieka przed śmiercią. To tu rodzi się PASCHA – istota chrześcijańskiego życia – czyli PRZEJŚCIE. W Roku Świętym przejście przez Święte Drzwi, to jakby przejście do innego Nowego życia, to jak deklaracja porzucenia Starego Człowieka i stania się Nowym Człowiekiem. Jezus powie co prawda, że to nie dla wszystkich – powie usiłujcie wejść przez ciasne drzwi – drzwi święte. Kiedyś Drzwi Święte były zamurowywane i gdy rozpoczynał się Jubileusz wówczas papież symbolicznie a potem murarze burzyli tę ścianę – tan biblijny mur wrogości, jak mówi o tym św. Paweł: „ On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części ludzkości uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur - wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch rodzajów ludzi stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój, i w ten sposób jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości”. /Ef 2, 14-16/

Gdy runie ten mur wówczas Święte Drzwi stają się Przejściem Paschą, która może połączyć Świat z Kościołem, to co po za Kościołem z Kościołem.

Pielgrzymka i Drzwi Święte wpisują się w przeżycie Roku Świętego i są jego filarami. Są zachętą dla Wiernych, by te dwa znaki ubogacały przeżycie naszej wiary w tym niezwykłym czasie.